در جایگاه میزبان نماینده سازمان ملل، مقامات عالی رتبه کشورهای فارسی زبان و حوزه تمدنی نوروز باستان، پس از روزها تأخیر در زمان و نیز تغییر مکان از کاخ تپه پغمان به ارگ ریاست جمهوری بیشتر شبیه به حکومت نظامی و تحت تدابیر شدید امنیتی بود تا جشنی بین المللی و باستانی در خور نوروز.
جشن باستانی نوروز با حوزه تمدنی فارسی زبانان و آریایی های هزاران سال قبل که اینک در کشورهای افغانستان، ایران، تاجیکستان، بطور اعم و در دیگر کشورهای آذربایجان، هند، قرقیزستان، پاکستان، ترکیه، عراق، ترکمنستان و سوریه بطور اخص گرامی داشته میشود امروز شاهد ناشایست ترین مراسم خود در طول این چهار سال رسمیت بین المللی بود.
کابل در جایگاه میزبان نماینده سازمان ملل، مقامات عالی رتبه کشورهای فارسی زبان و حوزه تمدنی نوروز باستان، پس از روزها تأخیر در زمان و نیز تغییر مکان از کاخ تپه پغمان به ارگ ریاست جمهوری بیشتر شبیه به حکومت نظامی و تحت تدابیر شدید امنیتی بود تا جشنی بین المللی و باستانی در خور نوروز.
وقتی در حوزه تمدنی نوروز باستانی که آریایی های فارسی زبان را شامل میشود هیچ گونه ارزشی به این زبان زنده و پیشینه ی هزاران ساله اش گذاشته نشود نتیجه اش همان است که بیت معروف دیگران در خواب ما دفچه زنیم/ سمنک در جوش ما کفچه زنیم تنها آواز فارسی این جشن باشد و بس.
سرود نوروزی که در جریان این مراسم اجرا شد با اقوام مختلف افغانستانی در جمع خود ناهمگونی و ناهماهنگی محسوسی پدید آورده بود که بر شعر مختلط از زبان های فارسی، پشتو، انگلیسی نوروزی نیز تأثیر گذاشت و بنابر شنیده ها روسای جمهور ایران و تاجیکستان نفهمیدند و نپسندیدند.
با آنهمه پول، زمان، انرژی و برنامه که در تپه پغمان دفن شد و تا مراسمی عظیم و عزیز، بلا استفاده خواهد ماند، کمترین انتظاری که مردم از حکومت داشتند برگزاری آبرومندانه و باشکوه این جشن بین المللی بود که چیزی متفاوت از مارش نظامی و برنامه کلیشه ای، کسالت بار و پشتونیزمی اجرا گردد.
حضور دکتر حسن روحانی، امام علی رحمان، ممنون حسین و دیگر مقامات بلندپایه منطقه و جهان با اجرای هرچه بهتر و ارزنده‌تر جشن باستانی نوروز و گرامیداشت حوزه تمدن آریایی با زبان فارسی میتوانست فرصتی مغتنم برای حامد کرزی در آخرین مراسم رسمی بین المللی حکومتداری اش باشد که نشد.
پیشینه تاریخی عظیم و مشترک کشورهای پاکستان، افغانستان، تاجیکستان و ایران در حوزه تمدن آریایی، پاسداشت و نکوداشت زبان فارسی و میزبانی از جشن به ثبت رسیده و بین المللی شده ی نوروز فراتر از روابط سیاسی، اقتصادی و نظامی کشورهای منطقه است و نمی بایست با برخی تعصب های نابجا بر روی زبان پشتو یا رسومات کهن آن را زیر سوال برد.
گذشته از تمام اینها، عدم حضور سفیر افغانستان در مراسم مشترک تجلیل از نوروز در برلین، در کنار سفرای کشورهای ترکیه، تاجیکستان، ایران، قرقیزستان، پاکستان، ترکمنستان، اذربایجان، ازبکستان، قزاقستان و نمایندگان آلمان در قدم اول عدم تمایل این کشور فارسی زبان و متمدن را به گرامیداشت این جشن بین المللی میرساند و در قدم های بعد زنگ خطری است برای هر انچه باستانی، سنتی و نشانی از تمدن و فرهنگ خوانده میشود ازجمله زبان فارسی.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1658
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
